ABŞ-da aparılan genişmiqyaslı araşdırmaya görə, valideynləri beş yaşından əvvəl boşanan uşaqların erkən yaşda ölmə riski 55 faiz artır.
ABŞ-da yayılan yeni bir araşdırma valideynlərin erkən boşanmasının uşaqlara uzunmüddətli təsirini dramatik şəkildə ortaya qoyub. Müəyyən edilib ki, valideynləri 5 yaşına qədər boşanan uşaqların sonrakı həyatlarında gəlirləri daha aşağı olur, gənc yaşda hamilə qalma, cinayətə cəlb olunma, hətta erkən ölüm riski ilə üzləşirlər.
Boşanma həyatın yenidən qurulmasına səbəb olar
Merilend Universitetindən professor Nolan Pope, Kaliforniya Mersed Universitetindən Endryu C. Conston və ABŞ Siyahıyaalma Bürosundan Meqqi R. Consun həmmüəllifi olduğu araşdırma boşanmanın uşaqlara çox qatlı təsir göstərdiyini üzə çıxarıb. Araşdırmaçılar vurğulayıblar ki, boşanma sadəcə valideynlərin ayrılması deyil; ev təsərrüfatlarının gəlirlərinin kəskin azalması, ana və atanın iş saatının artması, yeni məhəllələrə köçməsi və ailə strukturunun pozulması kimi bir sıra zərbə effektləri yaradır.
5 yaşından kiçik uşaqlarda risk daha yüksəkdir
Araşdırma 1988-1993-cü illər arasında doğulmuş 5 milyondan çox amerikalı uşaqla bağlı federal məlumatların təhlili əsasında aparılıb. Nəticələrə görə, erkən ölüm riski 55 faiz, yeniyetmə hamiləlik ehtimalı isə uşaq hələ 5 yaşında olmadıqda valideynləri boşanan şəxslərdə 60 faiz artır.
Xüsusilə maddi qeyri-sabitliyin və tez-tez hərəkətin təhsilə və sosial mühitə girişə mənfi təsir göstərdiyi iddia edilir ki, bu da insanın həyatı boyu məruz qaldığı stress səviyyəsini artırır. Bir ailə üzvü ilə yaşayarkən yeni bir ögey ata və ya ögey ananın daxil edilməsi də uşaqların emosional inkişafı üçün çətin nəticələrə səbəb ola bilər.
Ailə dinamikası uşaqların gələcəyinə təsir edir
Boşanmadan sonra ailə gəlirlərində orta hesabla 50 faiz azalma olduğu və bu itkinin yalnız yarısının 10 il ərzində ödənilə biləcəyi müəyyən edilib. Bundan əlavə, boşanmadan sonra köçmə nisbətinin demək olar ki, üç dəfə artdığı və ailələrin aşağı gəlirli məhəllələrə köç etdiyi müşahidə edilir. Analar orta hesabla 8 faiz, atalar isə 16 faiz çox işləməli olurlar. Bu, uşaqlara qulluq etmək və onlara nəzarət etmək üçün ayrılan vaxtın azalmasına, akademik performansın aşağı düşməsinə və sosial adaptasiya problemlərinə səbəb olur.
