Hər bir hərəkətin güc və zəriflik harmoniyası olduğu balet aləmində Makar Ferştandtın adı qüsursuz məharət və sənətə bağlılığın rəmzinə çevrilib. Bakı Xoreoqrafiya Məktəbinin məzunu, Azərbaycan Dövlət Akademik Opera və Balet Teatrının solisti, Azərbaycanın Əməkdar artisti Makar Ferşdandt gənc yaşlarından təkcə texniki bacarıq deyil, həm də obrazları canlandıran və tamaşaçıları başqasının halına acımağa sövq edən aktyor sənətinin dərinliyini nümayiş etdirərək uğura aparan yolla addımlayıb. Onun yaradıcılıq yolu ağır zəhmət tələb edən işin, fiziki və emosional çətinliklərin öhdəsindən gəlməyi bacaranların hekayəsidir. Hətta ağır zədələr belə onu dayandıra bilməyib. “Qu gölü”, “Şelkunçik”, “Yeddi gözəl” və “Min bir gecə” kimi əfsanəvi tamaşalarda baş rolları ifa edən Makar təkcə virtuoz texnikasını deyil, həm də obrazlarının dramatik xarakterini nümayiş etdirib.
Makar Ferştandt AZƏRTAC -ın müxbirinə müsahibəsində keçdiyi yaradıcılıq yolundan, karyerasında əsas rollardan, Azərbaycan milli balet sənətinin xüsusiyyətlərindən danışıb.
- Makar, Sizin üçün artist olmaq nə deməkdir?
- Artist olmaq mənim üçün təkcə peşə deyil, həm də həyatın mənasıdır. Bütün karyeram boyu buna nail olmaq istəmişəm.
- Ailənizin üzvləri də artistdir - böyük qardaşınız məşhur vokalçı və Əməkdar artistdir, bacılarınız, həyat yoldaşınız və qızlarınız isə balerinadır. Böyük yaradıcı ailənin üzvü olmaq nə deməkdir?
- Ailəmizin bütün üzvləri həmişə nəyəsə can atıblar, çalışıblar, sənətdə ciddi uğurlar qazanıblar. Təbii ki, bu məni müəyyən səviyyəyə çatmağa, daim öz üzərinizdə işləməyə və bir yerdə dayanmamağa məcbur edir.
- Karyeranızda hansı rolu ən çətin hesab edirsiniz və niyə?
- Mənə elə gəlir ki, bütün rollar mürəkkəbdir – baletdə sadə partiyalar olmur. Onların hər biri ciddi hazırlıq tələb edir. Lakin elə rollar var ki, mənim üçün xüsusilə sevimli olub. Məsələn, Qara Qarayevin “Yeddi gözəl” baletindən Şah Bəhram və Polad Bülbüloğlunun “Eşq və ölüm” baletindən Yalıncıq. Yalıncıq obrazı mənim üçün xüsusilə parlaq və kifayət qədər mürəkkəb idi, çünki müsbət qəhrəmandan mənfi obraza keçid tələb edir. Mən həmişə bu hissələri xüsusilə səlis ifa etmək istəmişəm.
- Peşəkar inkişafınız üçün karyeranızın hansı mərhələsini ən vacib hesab edirsiniz?
- Peşə inkişafı tədricən baş verir. Mən kolleci bitirəndə bu, ciddi həyata - teatra atılan böyük addım idi. Artıq stajçı deyildim, solo rollar ifa edir, tamaşalarda baş rollar oynayırdım. Çox məsuliyyətli an idi. Sonra 2017-ci ildə Əməkdar artist adını aldım ki, bu da bütün əvvəlki illərin zəhmətimin və səylərimin mükafatı idi.
- Müasir balet kişi partiyalarını xeyli mürəkkəbləşdirib. Fiziki fəaliyyət və dramatik obraz dərinliyini birləşdirərək bu tələblərə necə uyğunlaşırsınız?
- Bizim peşəmiz idman və aktyorluq ustalığını özündə birləşdirdiyinə görə mürəkkəbdir. Bütün bunlar paralel gedir. Biz bunu məktəbdə öyrənirik, orada “Aktyorluq bacarığı” fənni var. Texniki çətinliklər üzərində gündəlik iş aparılır. Hər gün biz əsas məşqlə başlayırıq, sonra isə tamaşaya hazırlaşmağa və partiyaların üzərində işləməyə keçirik.
- Azərbaycan milli baletinin hansı xüsusiyyətlərini əsas hesab edirsiniz?
- Milli tamaşalarımızın ən mühüm xüsusiyyəti musiqidir. O, atmosferin yaradılmasında əsas rol oynayır. Musiqi tamaşanı daha maraqlı, rəngarəng və tamaşaçıya yaxın edir ki, bu da tamaşaçıları heyran edir.
- Beynəlxalq arenada balet sənətinin inkişafında Azərbaycanın rolunu necə görürsünüz?
- Balet artıq çoxdan inkişaf edib. Amma məhz bizim unikal musiqimiz, geyimlərimiz, hekayələrimiz bu sənətdə mühüm rol oynayır.
- Sizcə, gələcək nəsil sənətkarların yetişməsində vacib olan nədir?
- İndiki gənclər çox istedadlıdırlar, lakin ola bilsin ki, onlar heç də həmişə öz imkanlarını dərk etmirlər. İndi texnologiyalar dövrüdür. Bizim vaxtımızda indiki texnologiyalar yox idi. Bu gün hər hansı bir səsyazmanı tapıb videomateriallardan həmin hissəni öyrənmək olar. Bu, böyük bir üstünlükdür. İstənilən hər bir fürsətdən istifadə edilməli və bilinməlidir ki, akademiyada və ya teatrda tələbələrin qarşısına qoyulan məqsədlərə yalnız gündəlik əməklə nail olmaq olar. Hər tamaşadan əvvəl tərbiyəçinin qarşıya hansı məqsəd qoyduğundan asılı olmayaraq, aktyorlar da öz qarşılarına məqsəd qoymalı və ona çatmağa çalışmalıdırlar.
- Gələcəkdə bir xoreoqraf kimi hansı tamaşaları səhnələşdirməyi planlaşdırırsınız?
- Hazırda xoreoqraf ixtisası üzrə təhsil alıram və artıq 4-cü kursdayam. Gələcəkdə uşaqlar üçün daha çox tamaşa qoymaq istərdim. “Şelkunçik”, “Düyməcik” və “Zoluşka” kimi klassik əsərləri hamımız tanıyırıq. Amma mən öz milli, eləcə də bizim koloritə yaxın olan uşaq tamaşaları ərsəyə gətirmək istərdim. İstərdim ki, teatra mümkün qədər çox gənc tamaşaçı gəlsin. Bundan çox şey asılıdır. Bu, həm də bir tərbiyədir.
